چند سؤال از بانک!

مرتضی بانک، در دوران خاتمی، 8 سال معاون اداری و مالی وزارت خارجه بود و از محیط کارشناسی سیاست خارجی کاملاً به دور بود. ضمن آنکه قبل از آن نیز مدتی استاندار کرمان شده بود و در سال های 68 و 69 هم مدیر کل اروپای شرقی وزارت خارجه بود که یادگار دوران جنگ سرد است. بانک که تنها سابقه فعالیت سیاسی او مربوط به دوران جنگ سرد است، تحت عنوان مدیرکل وزارت خارجه دوران سازندگی از سفر احمدی نژاد به قطر انتقاد کرده است!
مرتضی بانک در گفتگو با سایت منتسب به مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت، مدعی شد سفرهای احمدی نژاد به بحرین، عربستان و قطر با نظر ایران بوده و درخواستی از سوی آنان انجام نگرفته است. صرف نظر از میزان صحت این موضوع، لااقل آقای بانک می دانند که سفرهای خارجی معمولاً در سطح سفرا پیگری می شود و معمولاً پس از قبول و ایجاب مقدمات آن فراهم و سفر انجام می شود. اصولاً در این سفرها اینکه چه طرفی تقاضا کرده است، اهمیتی ندارد و هر کشور براساس منافع خود تقاضایی را برای سفر مقامی از کشور مقابل به کشور خود یا برعکس ابراز می کند و آن کشور هم براساس منافع خود آنرا می پذیرد یا رد می کند.
یادمان هست که هرگاه آقایان هاشمی و خاتمی به چنین سفرهایی می رفتند، چه ولوله ای در بین مدعیان اصلاحات می افتاد و همه آنها زبان به تحسین موفقیتهای سیاست خارجی می گشودند. البته کار خوبی هم می کردند چراکه علی القاعده باید از رئیس جمهور کشور که نمایندگی آحاد ملت را برعهده دارد، حمایت کرد. وظیفه ای که متأسفانه مدعیان اصلاحات در حال حاضر انجام نمی دهند و با دروغ پردازی سعی می کنند کینه خودشان از احمدی نژاد را با روشهای غیراخلاقی ابراز کنند. نمونه اینگونه  اعمال را این روزها در سایت ها و روزنامه های مدعی اصلاحات بخوبی مشاهده می کنیم.
اما یک سئوال، بر فرض قبول کنیم که احمدی نژاد خود را به قطر دعوت کرد (که دروغ است) قطری ها هم به همراه 5 کشور دیگر شورای همکاری خلیج فارس مجبور شدند با این تقاضا موافقت کنند (که این هم دروغ است!) اما آیا پادشاه عربستان هم مجبور بود که دست احمدی نژاد را بگیرد و پیشاپیش دیگر پادشاهان راه بیفتد و اینطور دل مدعیان اصلاحات و امریکا و اسرائیل و ... را آب کند؟
اما سه اشتباه دیگر آقای بانک؛ ایشان به علت دور بودن از سیاست خارجی نمی داند که در تمامی اجلاسهای شورای همکاری خلیج فارس بر ادعای اماراتی بودن سه جزیره ایرانی تأکید شده و این موضوع جدیدی نیست. دوم آنکه بیانیه اجلاس قطر هم با حضور احمدی نژاد صادرنشده و سوم آنکه اتفاقاً و برخلاف تصور عامه و از جمله آقای بانک، ترجمه مجلس التعاون الدول الخلیج العربیه، یعنی شورای همکاری کشورهای عربی خلیج و تصورات برخی که گفته اند احمدی نژاد در زیر تابلویی نشست که نام خلیج عربی را در برداشته است به علت عدم آشنایی آنها با زبان عربی است.
بکار بردن نام جعلی یا ناقص خلیج فارس موضوعی تازه نیست. ضمن آنکه شورای همکاری خلیج فارس برای این بوجود آمد که برای مقابله با خطر ایران و عراق همکاری کنند. آنها عراق را به این اجلاس راه ندادند.همچنانکه به تقاضاهای یمن هم برای ورود به این اجلاس بی اعتنایی کردند. البته شورای همکاری خلیج فارس یک گروه عربی است و اگر قرار بود کشور جدیدی را حتی به عنوان میهمان بپذیرد عراق و یمن و مصر ارجح بودند اما چه شد که اولاً در طول 8 سال اصلاحات، حتی یک بار هم مدعیان اصلاحات نتوانستند از اماراتی نامیدن جزایر ایرانی در بیانیه های اجلاس جلوگیری کنند و با تقاضاهای وزیرخارجه وقت نیز برای شرکت در این اجلاس هم مخالفت می شد؟
اینها سئوالاتی است که البته آقای بانک نمی توانند به آن پاسخ دهند. اما سئوال آخر که شاید ایشان بتواند جواب دهد این است که چه شد سیاستهای تنش زدایی خاتمی نتوانست راهی به سوی شرکت در اجلاس سران این شش کشور بازکند اما سیاست فعال احمدی نژاد این موفقیت را نصیب ایران کرد؟

 اکبر وحدتی - رجانیوز

نوشته های دیگران ()